EZGİ TÜRKMEN-NİSANUR HEKİMOĞLU

Dolaylı ticaret riskinin yaptırımlar açısından değerlendirilmesinde dikkat edilmesi gereken ilk unsurun transshipment ülkeleri olarak sayılan ülkelere ticaret yapılıp yapılmadığı hususu idi. Bir önceki yazımızda bu durumun detaylarına değinmiştik. Bu yazımızda ise ikinci riski değerlendireceğiz.

Dolaylı ticaretin değerlendirilmesine ilişkin ikinci husus ise, doğrudan yaptırım ülkeleri ile ve hatta dolaylı olarak “transhipment” ülkelerinden biri ile ticarete girmese bile Türkiye’de yerleşik bir şirkete satış yapılan, ihracat/nakliye gibi yükümlülüklerin diğer Türk şirket üzerine bırakıldığı ticaret modelidir. Yani satıcı Türk şirketinin bir “intermediary”/aracı şirkete malları ihraç etmek üzerine ürün satması modelinden bahsetmekteyiz.

Yaptırımların kapsamı yalnızca dış ticaretle sınırlı değildir. Şirketlerin kendi ülkeleri içerisindeki ticaret modelleri de dolaylı yoldan yaptırım ihlali yaratabilir. Özellikle “EXW – iş yerinde teslim” gibi iş modelleriyle yürütülen operasyonlar, görünürde uluslararası işlem barındırmasa da aslında dolaylı riskler taşıyabiliyor.

Bu tür ticaret modellerinde ihracat yükümlülüğü alıcının (örneğin bir başka Türk şirketin) sorumluluğuna bırakılıyor. Bu şirketleri genelde operasyon içerisinde “intermediary”/aracı şirket olarak nitelendiriyoruz. Ürün, satıcının deposunda teslim ediliyor ve bu noktadan sonra ihracat süreci alıcının kontrolünde, yani süreç “intermediary”/aracı şirket üzerinden ilerliyor. Ancak bu........

© Ekonomim