1940’lı yılların sonlarıydı. Paris’te (Fransa) Champs-Elysees’de bir mağazada her birinde farklı manzaralar yer alan eşarplar satılıyordu.

Özel teknikle üretilmiş eşarplar, Vitali Hakko’yu heyecanlandırmış ve bu tekniği Vakko’da uygulamaya karar vermişti.

Vitali Hakko, bir gün Paris’te o mağazadayken bohem görünümlü bir adam mobiletinden inip elinde paketlerle içeri girdi.

Mağazanın müdürü paketleri açınca o eşarplar ortaya çıktı. Adam parasını alıp ayrılırken Bay Vitali, mobiletine binen adamı durdurdu:

- O güzel eşarpları yapan sizseniz sipariş vermek istiyorum…

Adam hemen davet etti:

- Atla arkaya o halde…

Bay Vitali, mobilete ilk kez binecekti, hiç düşünmeden atladı. Concorde Meydanı’na doğru ilerlediler. Sağa sapıp Saint-Germain’de bir yerde durdular.

Loş, iki odalı bir daireye girdiler. Masada elinde fırçasıyla desen çizen bir kadın vardı. Eşarpların yaratıcısı oydu.

Bay Vitali, hemen harekete geçti. O kadın bir ay sonra İstanbul’a geldi. İstanbul’da da bir masa ile fırça sanatçı için hazırdı. O masada, o fırçayla çizdiği Kızkulesi, Boğaziçi, Adalar desenleri yıllarca Vakko’nun eşarplarında yer aldı.

Vitali Hakko, bu eşarpları 1950 yılında gazetelere verdiği ilanlarda şöyle tanıttı:

Nitekim eşarpların hediye edilmesiyle ilgili ilginç bir örnek, hem Vakko’nun arşivine hem de Vitali Hakko’nun “Hayatım Vakko” kitabında yerini aldı.

İkinci Dünya Savaşı sonrası ABD, politik dengeleri sağlamak için Türkiye’ye “jest” yapmış, efsane Washington Büyükelçisi Münir Ertegün’ün cenazesi İstanbul’a “USS Missouri” gemisi ile gönderilmişti.

“Providence” ve “Power” zırhlılarının da eşliğiyle........

© Ekonomim