Önce seçimin ardından yapılan yorumları bir kenara bırakalım.

Bırakalım çünkü işine gelen işine geldiği gibi yorum/açıklama yapıyor.

Misal, CHP yöneticisi Gökhan Zeybek’e göre otobüs terminallerinde kiralanan otobüsleri saymışlar ve böylelikle seçimin/seçmenin nabzını tutmuşlar.

Misal, CHP Genel Başkanı’na göre öyle iyi aday belirlemişler ki seçimi kazanmışlar.

Oysa adaylar bu kadar iyiyse İzmir’de niye oy kaybetmişler, yanıt veren yok.

Ya da neredeyse 15 milyonu bulan sandığa gitmeyen/gidip geçersiz oy kullanan seçmen ne anlama geliyor ilgilenen yok.

İktidar kanadına da bakarsanız, ekonomik sıkıntılar, tabandan kopuk adaylar sanki seçim sonuçlarına hiç etki etmemiş de oylar kendiliğinden erimiş.

Oysa iktidar ve muhalefet kanadı için iki net tablo var ortada. Ve bu tablo önümüzdeki günlerde anayasa değişikliği başta olmak üzere siyasi hamleleri etkilemeye devam edecek.

Muhalefet kanadındaki tablo şu:

Bugün sanki yokmuş gibi davranılsa da Kılıçdaroğlu’nun inşa ettiği ittifak siyaseti bütün ağırlığı/haklılığı ile ortada duruyor. Keza bu siyasetten uzaklaşanların nereye doğru evrildiği de ortada; bakınız İYİ Parti örneği…

Birçok örnek verilebilir ama Kılıçdaroğlu’nun 2017’deki Adalet Yürüyüşü ile başlayıp, İYİ Parti’ye 15 CHP milletvekilini geçici olarak transfer etmesiyle devam eden ve 6’lı masa ile genişleyen süreçteki etkinliği hem Erdoğan karşıtı siyasi güçlerin bir arada durabileceğini gösterdi hem de Millet İttifakı’nın kurulmasına yol........

© Ekonomim