Bir anı

Lisansüstü öğrencileri için verdiğim seçmeli bir ders, kariyer yönetimi dersi idi. Öğrencileri değerlendirmek için sunum ve bir de final ödevi (Final paper) koymuştum. Önce, kariyer yönetiminden seçtikleri bir konuyu anlatmak için bir sunum hazırlıyorlardı. Bunun iki amacı vardı. Birincisi, seçtikleri konuyu öğreniyorlardı. İkincisi de iş yaşamlarında çok işlerine yarayacak bir tekniği, sunum yapmayı ve tezlerini savunmayı öğreniyorlardı. Sunumlar sırasında sorularla karşılaşıyorlar, fikirlerini savunuyorlardı. Bunun sonucu sınıfta renkli, heyecanlı, güzel tartışmalar ortaya çıkıyordu. Ben de gereken yerlerde olaya karışıyor ve tartışılan konularda tamamlayıcı yorumlar yapıyor, örnekler veriyordum. Sunumlar çok başarılı geçmişti. Not için ikinci değerlendirme kriteri ise yazdıkları final ödevi idi. Burada da çoklu bir amaç vardı. Öğrenci, araştıracaktı. Topladığı bilgiyi yorumlayacak ve bunları bir rapor haline getirerek yazacaktı. Öğrenci bir yanda araştırmayı ve da yazdığı konunun içeriğini öğrenecekti. Diğer yandan da iş yaşamında kendisine çok kullanacağı bir tekniği, rapor yazmayı deneyimlemiş olacaktı.

Dönem sona ermiş, dersler kesilmişti. Öğrencilerin final ödevlerini okuyordum. Bir ödev beni çok etkiledi. Çok kapsamlı bir çalışma idi. İngilizcesi kusursuz idi. Hemen öğrencinin adına baktım. Sunumundan aldığı not o kadar mükemmel değildi. Çocuğun sunumunu ve sunum sırasındaki ingilizcesini hatırladım; raporundaki İngilizce kadar mükemmel değildi. Sunuma verdiğim not, tutarlı idi. Şüphelenmiştim. Ödevden çok özgün bir cümle seçip. Google yardımı ile aradım. Bu cümlenin geçtiği tek bir giriş çıktı. Çıkan adrese tıkladım. Karşıma bir Norveç Üniversitesi’nde yazılmış bir doktora tezi çıktı. Evet cümle........

© Ekonomim