Türkiye’de ağaç bir duruştur; Nazım Hikmet’in “Bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçesine” dizeleri, sadece siyasal bir çağrı değil, aynı zamanda bir ekolojik vicdandır.

Macbeth’in uğursuz kehanetiyle hareketlenen Birnam Ormanı’ndan, Tolkien’in görkemli Ent’lerine, edebiyat ağaçlara her zaman insanüstü bir nitelik atfetti.

İngiliz ressam John Constable’ın pastoral Suffolk manzaraları ya da David Hockney’nin Yorkshire’daki ağaç tünelleri gibi görsel sanatlar, doğayı yalnızca bir arka plan olarak değil, bir özne olarak resmetti. Çünkü ağaçlar sadece manzara değil; onlar bir kültürün hafızası…

İngiltere’de her yıl düzenlenen Woodland Trust “Yılın Ağacı” ödülleri geçmişin izlerini bugüne taşıyan ağaçları onurlandırıyor. 2016’da Sycamore Gap ağacı birinciliğe layık görülmüştü. Bu yılın adayları arasında William Wordsworth’un şiirlerine ilham veren ağaçlar da var, Beatles’ın fotoğraflarında yer alanlar da. Virginia Woolf’un yürüyüşlerine eşlik eden gövdeler, Radiohead’in kliplerinde sessizce arka planda bekleyen dallar… Hepsi bir kültürün görünmez damarları gibi.

Benzer bir kültürel zenginlik Türkiye’de de........

© Ekonomim