Her şirketin hayali, sektöründe tekel (monopol) olmaktır. Bu çok zor ve genellikle yasak olduğu için pratik hedefe odaklanır: Az sayıda oyuncunun büyük pay sahibi olduğu, rekabetin sınırlı ve dikkatli yaşandığı bir sistemde olmak. Yani oligopol piyasa.

Firmaların kıran kırana rekabeti müşteriler için şahane bir durum: Fiyatlar düşüyor, ürün ve hizmet kalitesi artıyor, sürekli yenilikler yapılıyor. Ancak bu durum şirketler için geçerli değil. Büyüme zorlaşıyor, kâr marjları daralıyor, daha iyisini yapmak için koşturmaca hiç bitmiyor. İş hayatı uzmanlarının ‘rekabet sizi diri tutar’ sloganları uzun vadede belki doğru olabilir, ancak şu da net bir gerçek: Hiçbir şirket rekabeti sevmez.

Peki şirketler ne ister? Elbette rekabetin olmadığı, istediği fiyatı belirlediği, büyümekte zorlanmadığı, sürekli koşturmadığı bir dünyayı ister. Yani tekel (monopol) piyasa! Tabii böyle alanlar enderdir. Firma ya bir lisans almıştır (örneğin elektrik dağıtımı) veya büyük bir yenilik yapmıştır (Apple Store’un ilk zamanları). Ancak tüketiciyi zora sokabilecek bu durumlar genelde düzenlemelerle tanımlanır (lisans ile gelen hizmet kalitesi mecburiyeti ve fiyat politikası), uzun sürerse engellenir (Rekabet Kurumu) veya piyasa şartları çerçevesinde sona erer (yeni gelen oyuncular veya sektörel yenilikler).

Pratik hayatta........

© Ekonomim