Η κυβέρνηση επιχειρεί να θεσπίσει νομοθετικά τη «δυνατότητα» (sic) του εργαζομένου να απασχολείται με ωράριο διάρκειας μέχρι και 13 ωρών ημερησίως στον εργοδότη του, επιλέγοντας υποτίθεται απολύτως ελεύθερα αν θα αξιοποιήσει τη δυνατότητα αυτή ή όχι. Προφανές θέατρο του παραλόγου, με δεδομένη την ευάλωτη θέση του εργαζόμενου και τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης που κρέμεται πάνω από το κεφάλι του αν «επιλέξει» να αρνηθεί σχετική «πρόταση που θα του υποβάλει» η εργοδοσία του. Αλλά και με δεδομένο τον σταδιακό αντικειμενικό καταναγκασμό του να την αποδέχεται, ακόμα και απέναντι σε «διαλλακτικό» εργοδότη, όσο οι άλλοι εργαζόμενοι γύρω του θα την αποδέχονται μαζικά,........

© EFSYN