Γιατί οι λαοί γοητεύονται από αυταρχικούς ηγέτες; Πανάρχαιο το ερώτημα. Οι πολίτες της πιο πολιτισμένης κατά τον Ενγκελς χώρας της Ευρώπης (Γερμανία) ερωτεύτηκαν τον Χίτλερ, τον ψήφιζαν, δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν καταργούσε τα κόμματα, φυλάκιζε τους αντιφρονούντες (κομμουνιστές και σοσιαλδημοκράτες σε εμφύλιο του έστρωσαν τον δρόμο), έκαναν πως δεν έβλεπαν τα στρατόπεδα εξόντωσης που ήταν δίπλα στα σπίτια τους, τον στήριξαν ακόμη και τις τελευταίες στιγμές του καθεστώτος, επικρότησαν την περιορισμένη έκταση που πήρε η αποναζιστικοποίηση του κράτους την επόμενη μέρα, απέφυγαν, όπως σημειώνει ο Χάμπερμας, να αντιπαρατεθούν στη βάση της αυτοκριτικής με τη δική τους εμπλοκή στην υπόθεση του ναζισμού, εμβληματικές προσωπικότητες των γραμμάτων δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη για τη συμπαράσταση που είχαν δώσει στους ναζί (κορυφαία περίπτωση ο Χάιντεγκερ). Σήμερα το ακροδεξιό κόμμα AfD είναι μπροστά στα γκάλοπ και η Γερμανία υπερεξοπλίζεται. Συνδυασμός που προκαλεί ανατριχίλα.

Η Ιταλία αγάπησε τον Μουσολίνι, πρώην σοσιαλιστή, που τη βύθισε και την οδήγησε στην καταστροφή και σήμερα υπάρχουν αρκετοί που νοσταλγούν εκείνη την περίοδο, ανάμεσα τους η πρωθυπουργός Μελόνι το κόμμα της οποίας παρέα με το κόμμα του ξενοφοβικού και εθνικιστή Σαλβίνι διοικούν τη γειτονική χώρα και τα ποσοστά τους στις μετρήσεις είναι σημαντικά. Τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης βλέπουν την πλάτη τους και δεν μπορούν να........

© EFSYN