Στη φιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία λειτουργούν οι κανόνες της αγοράς.

Δυστυχώς, το νεοφιλελεύθερο αφήγημα, ότι αν αφεθούν οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι αυτό θα ωφελήσει και τους ασθενέστερους, έχει αποδειχτεί φρούδο. Ολο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού φτωχοποιούνται και στερούνται ζωτικά αγαθά όπως η στέγη, όχι μόνο στις ασθενέστερες οικονομίες, αλλά και στις μητροπόλεις του καπιταλισμού. Για να αμβλυνθεί αυτή η ζοφερή εξέλιξη, σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες της Δύσης που διαρκώς τις εκθειάζει ο κ. Μητσοτάκης, η πολιτεία εφαρμόζει προγράμματα κοινωνικής κατοικίας.

Οι κοινωνικές αυτές πολιτικές των άλλων χωρών της Δύσης είναι προσαρμοσμένες στη λογική της «Ελεύθερης Αγοράς».

Στο άρθρο αυτό δεν θα αντιπαραβάλουμε άλλες, πολύ αποτελεσματικότερες Πράσινες πολιτικές στον αντίποδα της φιλοσοφίας του νεοφιλελευθερισμού. Οφείλουμε επειγόντως να ασχοληθούμε με τη νέα παγκόσμια πρωτοτυπία της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο κρίσιμο ζήτημα της κοινωνικής κατοικίας. Δυστυχώς, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το νέο σχέδιο νόμου που βγήκε στη διαβούλευση καλοκαιριάτικα, μέχρι τις 20 Αυγούστου, είναι ακόμα ένα δώρο στα εργολαβικά συμφέροντα.

Πιο συγκεκριμένα:

1ον Η κυβέρνηση επέλεξε τη μέθοδο της αντιπαροχής. Στην Ελεύθερη Αγορά αυτό σημαίνει επιμερισμό συνεισφοράς. Εάν, για παράδειγμα, ο ιδιοκτήτης εισφέρει ακίνητη περιουσία ενός εκατομμυρίου ευρώ και ο κατασκευαστής εισφέρει........

© EFSYN