Η στεγαστική κρίση διαρκεί ήδη από το 2021, χωρίς ακόμη να έχει εξαντλήσει τη δυναμική της. Οι τιμές αγοράς κατοικιών και οι τιμές ενοικίων εκτοξεύτηκαν την τελευταία πενταετία, ενώ την ίδια περίοδο το πραγματικό εισόδημα του εισοδηματικά κατώτερου 60% των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων μειωνόταν από την ακρίβεια, που βρέθηκε και αυτή να «καλπάζει» παράλληλα με τις τιμές κατοικιών και ενοικίων.

Το συνδυασμένο αποτέλεσμα των δύο ήταν τα λαϊκά νοικοκυριά (ιδιαίτερα αυτά που ζουν στο νοίκι), τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά (που το ποσοστό τους αυξήθηκε κατά 10 εκατοστιαίες μονάδες την τελευταία δεκαετία), οι οικογένειες με φοιτητές/τριες που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο καταγωγής τους, τα νέα ζευγάρια που θέλουν να κάνουν οικογένεια, να αντιμετωπίζουν συνθήκες οξείας στεγαστικής κρίσης.

Εχουμε πρόσφατα αναλύσει τις αιτίες της στεγαστικής κρίσης (βλ. «Η κοινωνική κατοικία αγνοείται», «Εφ.Συν.», 21/8/2025). Εν όψει όμως του κυβερνητικού «πακέτου» της ΔΕΘ, που θα περιλαμβάνει και αναφορές στα κυβερνητικά μέτρα για τη στεγαστική κρίση, η προσοχή μας στρέφεται σήμερα στο υπό κατάθεση στη Βουλή νομοσχέδιο του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας με τίτλο «Κοινωνική Αντιπαροχή, Κοινωνική Μίσθωση, Τριτεκνική Ιδιότητα και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας». Το νομοσχέδιο τέθηκε στις 30 Ιουλίου σε δημόσια διαβούλευση, η οποία έληξε στις 20 Αυγούστου, και θα προωθηθεί στη Βουλή από τις αρχές Σεπτεμβρίου.

Το νομοσχέδιο εισάγει δύο νέα «εργαλεία πολιτικής»:

● Την κοινωνική αντιπαροχή, μέσω συμβάσεων........

© EFSYN - Ελληνική οικονομία