Στο τεύχος 10 της περιοδικής έκδοσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) «TECHNICAL Notes and Manuals» Αύγουστος (2025) δημοσιεύεται εργασία με κατευθύνσεις και «οδηγίες» για τις διασώσεις τραπεζών με δημόσια χρηματοδότηση, με τίτλο «Exceptional Public Solvency Support to the Banking Sector: Pitfalls and Good Practices».

Δεν είναι προφανές τι ενέπνευσε τους δύο συγγραφείς (Constant Verkoren και Luis Cortavarría-Checkley) να προβούν σε μια τέτοια ανάλυση στη δεδομένη συγκυρία – έστω και αν η ηγεσία του ΔΝΤ και οι πρόσφατες εκθέσεις του για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα καταγράφουν σχετικούς κινδύνους. Εμπνεύστηκε η εργασία τους από την αίσθηση ότι οι κίνδυνοι για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα αυξάνονται ή είναι επικείμενοι; Θεωρούν οι συγγραφείς ότι το ΔΝΤ θα κληθεί ξανά να εμπλακεί σε υποθέσεις διάσωσης του τραπεζικού συστήματος και επομένως πρέπει να διαθέτει ένα «πλαίσιο αρχών» σχετικά με αυτό; Είναι απλώς ένα κείμενο προβληματισμού σε «ανύποπτο χρόνο»;

Σε κάθε περίπτωση, οι καλές πρακτικές στις οποίες αναφέρεται η εργασία είναι φανερό ότι παραβιάστηκαν κατάφωρα στην περίπτωση της διάσωσης των τραπεζών από το ελληνικό Δημόσιο, εγκαθιστώντας μάλιστα μια «παράδοση» διαρκούς παραβίασής τους μέχρι σήμερα και στο διηνεκές!

Βεβαίως, το ΔΝΤ ήταν τότε, στα χρόνια από το 2011 και έπειτα, «εγκατεστημένο» στη χώρα μας και «ευλόγησε» όλη τη διαδικασία διάσωσης των ελληνικών τραπεζών με τον τρόπο που έγινε. Ωστόσο, με το βλέμμα στο μέλλον και σε ενδεχόμενα νέα «ατυχήματα» και καταρρεύσεις του τραπεζικού τομέα, δεν κυοφορούνται νέες ιδέες υπό το φως των παλιών εμπειριών. Ακόμα και αν είναι έτσι, τέτοιες εργασίες συνοδεύονται πάγια από τη διευκρίνιση ότι οι απόψεις που παρουσιάζονται δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη τις θέσεις των οργάνων ή της ηγεσίας του Ταμείου.

Ο χρόνος θα δείξει αν πρόκειται για κείμενο «προετοιμασίας των πνευμάτων» για επερχόμενες νέες μεγάλες φουρτούνες στο διεθνές τραπεζικό σύστημα ή όχι. Ομως οι καλές πρακτικές που εισηγείται το κείμενο είναι εδώ, οπότε μπορούν και πρέπει να αξιολογηθούν συγκριτικά με την ελληνική εμπειρία.

1. «Για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων για τους φορολογούμενους, η δημόσια στήριξη της φερεγγυότητας θα πρέπει να υπόκειται σε αυστηρές απαιτήσεις που επιδιώκουν τη μεγιστοποίηση της κατανομής των........

© EFSYN - Ελληνική οικονομία