Geleneksel liderlik anlayışı, viz­yon belirleyen ve ekibini peşin­den sürükleyen bir figürdü. Ancak yapay zekânın (YZ) ve teknolojinin iş yapma biçimlerini karmaşıklaştır­dığı günümüzde bu model artık ye­terli değil.

İnternet devriminden sonra iş dünya­sı “komplike” (çok katmanlı ama çözü­lebilir) sistemlerle çalışırken, YZ ile ar­tık “kompleks” (öngörülemez ve dağınık) sistemlerle karşı karşıyayız. Bilgisayarlar, makineler gibi düzenli yapıların yerine, düzenin, kontrolün ve öngörülebilirliğin neredeyse tamamen yok olduğu ağ yapıla­rı içinde çalışıyoruz. Bu yeni ortamda hem insanlara hem insansı yapay zekâ sistem­lerine ve robotlara hatta doğaya, ekolojiye de liderlik etmek zorundayız. Bu dünyada, asla tamamen öğrenemeyeceğimiz, ön­göremeyeceğimiz kadar çok şey var. Geleceği kestirmek giderek zorlaşıyor.

Tam da bu nedenle “itaatkâr liderlik” kavramı devreye giriyor. Seneca’nın “li­der, itaat etmeyi bilendir” sözü, bu ye­ni paradigmada, hatta oksimoron ifadede, merkezî bir yere oturuyor. Ama bu itaat, teslimiyet ya da boyun eğme değil; akıllı bir yönetsel sezgiyle rehberliğe açık olma hâli. Aslında daha çok Ronald Heifetz’in Harvard’da geliştirdiği “Adaptive Leader­ship” kastediliyor.

Bu yeni liderlik anlayışında:

-Veriye ve algoritmalara itaat var. Lider,........

© Dünya