Geçtiğimiz hafta sonu, Lizbon Ya­rı Maratonu için Por­tekiz’in başkenti Liz­bon’daydım. Bu tür geziler benim için yal­nızca sporla sınırlı kal­mıyor; aynı zamanda o ülkenin tarihini, kültü­rünü ve insanlarını an­lamak adına büyük fır­satlar sunuyor. Şehre girer girmez meydanlarını, bu meydanlarda yükselen heykel­leri dikkatle inceliyor ve onla­rın kim olduğunu, ülke için ne­yi temsil ettiklerini anlamaya çalışıyorum.

Kalacağımız otele yakın Marquês de Pombal Meyda­nı’ndan geçerken, 1934 yılında tamamlanan Marki de Pombal heykelinin ihtişamlı görünü­mü dikkatimi çekti. Araştırdı­ğımda, bu anıtın, ülkesine yap­tığı katkılardan dolayı onur­landırılan Marki de Pombal için dikildiğini öğrendim. 18. yüzyılda Portekiz başbakanlı­ğı yapmış olan Pombal, 1755’te ülkeyi sarsan 9.5 büyüklüğün­deki yıkıcı depremin ardından Lizbon’u yeniden inşa etme­si ve gerçekleştirdiği reform­larla tarihe adını yazdırmış önemli bir figürdü. Heykelde Pombal güçlü bir duruşla res­medilirken, yanındaki aslan onun kararlı liderliğini ve re­formcu ruhunu simgeliyor.

Tarihte bu gibi büyük dönü­şümleri gerçekleştiren lider­ler, risk alan, yenilikçi ve ce­sur bireylerdi. 1488’de Barto­lomeu Dias’ın Ümit Burnu’nu geçmesi, 1498’de Vasco da Ga­ma’nın Hindistan’a deniz yo­lunu keşfetmesi, 1500’de Ped­ro Álvares Cabral’ın Brezil­ya’ya ulaşması ve Portekiz’in Afrika, Hindistan ve Doğu As­ya’da koloniler kurarak Liz­bon’u Avrupa’nın en zengin liman şehirlerinden biri hali­ne getirmesi, yalnızca bireysel cesaretin değil, aynı zamanda bir zihniyetin ürünüdür.

Bu tarihi figürleri düşündü­ğümde, iş hayatında ve günde­lik yaşamda etkileşimde bu­lunduğumuz insanların çalış­ma biçimleri ve görevlerini yerine getirme şekilleri ara­sında ne kadar büyük farklar olduğunu bir kez daha fark et­tim. Farklı karakterler, aynı organizasyon içinde bile birbi­rinden tamamen farklı iş yap­ma biçimlerine sahip........

© Dünya