Adil bir büyüme, çevresel denge, sosyal eşitlik…Bunlar sürdürülebilir kalkın­manın önemli dinamikleri. Fakat bu hedefle­rin üstüne bir şey inşa edilecekse, önce sağ­lam bir temel gerekir: o temel de hiç şüphesiz demokrasi. Peki bu temelin sağlam olmadığı yönetim biçimleri sürdürülebilir kalkınma­yı nasıl etkiliyor?

Örneğin seçimler var, yargı var, özgürlükler var ama fiilen bağımsız değil. İşte bu gri alanda, “melez rejim” denilen bir kategori doğuyor. Ve bu rejim tipinin sürdü­rülebilir kalkınma hedeflerini ne ölçüde taşı­yabildiği ciddi bir soru işareti.

Özellikle 90'lar sonrası ortaya çıkan re­jimler, klasik demokrasi–otoriterlik ikili­ğine uymayınca siyaset bilimi literatürüne ara bir form olarak “Melez Rejim” kavramı girmiştir. Türkiye, 2024 yılı itibariyle Eco­nomist Intelligence Unit’in Demokrasi En­deksi’nde 167 ülke içinde, 4,35 puanla 104. sırada yer alıyor. Yani otoriterlikle demokra­sinin arasında gri bir yerde. Bir başka deyişle ne tam karanlık ne de aydınlık…

Melez rejim kavramını ortaya atan ve sistematikleştiren araştırmacılar; Larry Diamond, Andreas Sc­hedler, Thomas Carothers gibi isimlere gö­re "Melez rejim" tam da bu gri bölgenin adı. Kurumlar var ama işlerliği sınırlı. Sandık........

© Dünya