Yolculuk devam ediyor. Ayaklarımız yerden kesilmese de ruhumuz çok farklı bir menzile yönelmiş durumda. “Hakikati Arama Kuyusu”na indikçe içimizdeki karanlık çözülüyor, kalbimiz bir kelebeğin kanadı gibi hafifliyor. Her adımda dünya biraz daha geride kalıyor, benliğimiz dünyevi kalıplardan sıyrılıyor.

Bu kalıplardan uzaklaştıkça bedenimi Kâbe’nin manevi örtüsü sarıyor adeta. O manevi hava o kadar derin ki, kendimi bir anda kaybolmuş gibi hissettim. Gözlerimi açtığımda Kâbe’nin tam karşısında buldum kendimi. Kalabalığın ortasında olmama rağmen bir başımayım; bir mecnun gibi etrafa bakınıyorum. Zaman, mekân, benlik… hepsi çözülmüş gibi. Kıyamet kopmuş, başka bir boyuttayım sanki. Tavaf eden insanların arasında, bazılarını başsız görür gibi oldum; sanki bedenleri ruhla uçuyordu.

Tam o anda içimde bir ses yükseldi, bir fısıltı kulağıma dokundu:
“Burası kal’edir; Hz. Muhammed’in(SAV) izlerinin bulunduğu mekândır. Bir münacaat........

© Doğruhaber