13 Mayıs 2025 Salı sabahı, gün henüz uyanmamışken ben çoktan yola çıkmaya karar vermiştim. Hac farizasını yerine getirmek üzere başlayan bu yolculuk, başta sade bir niyet gibi görünse de, kalbimin derinliklerinde çok daha büyük bir çağrıya karşılık geliyordu. Açıkçası fazla bir hazırlık yapmamıştım. Elime yalnızca birkaç zaruri eşya aldım; ne fazlası ne eksiği… Çünkü her yük, ruhuma eğrilik verebilirdi. Ne kadar az eşya, o kadar çok ferahlık... Ne kadar az dünya, o kadar çok hakikat…

Bu yolculukta yalnız değildim. Görünmeyen ama her an hissedilen iki varlık da bana eşlik ediyordu. İsimlerini biliyordum; tanışıklığımız, kelimelerin ötesindendi. Bazen yol gösteriyor, bazen içime konuşuyor, bazen de sadece sessizlikleriyle bana hakikati duyuruyorlardı. Onlar görünmüyordu ama ben biliyordum: biri aklımın sesi, diğeri kalbimin fısıltısıydı. İkisi de beni benden daha iyi tanıyordu. Zira ben çoğu zaman sustuğumda, onlar konuşmaya başlıyordu.

Yola çıkarken onlarla sözleştik. Dedik ki:
"Bu yolculuk sadece Kâbe’ye değil, kendi içimize de olacak. Birbirimizi yüz üstü bırakmayacağız. Hakikati bulana dek, ne gördüysek üzerine düşünecek, ne hissettikse onun izini süreceğiz."
Bu anlaşmadan sonra biri bana şöyle dedi:

Şimdi seninle birlikte bir kuyuya ineceğiz. Adı:........

© Doğruhaber