İnsanoğlu somut olanı, yani eline-avucuna alıp dokunabildiği şeyi anlamlandırmada daha mahirdir. Her ne kadar soyut işlem becerisi, yani görünmeyen ile ilgili zihinsel beceri, ergenlik dönemi ile beraber gelişmeye başlasa da somut olana meyil insan ömrünün sonuna kadar devam etmektedir. Çünkü somut olan ile ilgili işlemde bulunmak daha kolaydır. Somut olan rahatlıkla kurcalanabilir, parçalarına ayrılıp tekrar bütünleştirilebilir ve nihayetinde daha iyi bilinebilir. Hem dünya imtihanının temel prensibi gayb ile sınanmak iken, peygamberler dahi yüce Allah’ı (cc) gözleri ile görebilmek için ricacı olmuşlardır.

Hiç şüphesiz mesafeler de somut-soyut düzleminde anlam sahibi olmaktadırlar. Yakınlar, gezilip görülebildiği için bizimdir, bizdendir. Buna karşın, uzaklar gidilip görülemediği için zordur, ulaşılmazdır. İşte bundan dolayı, çok uzak olmayan bir zamana kadar, Anadolu’nun taşra bölgelerinden kalkıp büyük şehirlere gitmek, büyük gurbet demekti. Arkada kalanlar için durum daha vahimdi: Büyükşehirden köyüne yılda bir-iki kez dönebilenlere hacdan dönmüş muamelesi yapılırdı. Hele yurt dışı tecrübesi edinmek neredeyse imkânsız olan ile eşdeğer görülürdü. Halbuki artık dünyanın en uzak bölgesine gidip gelmek, hemen hemen bir günlük sürenin altına inmiştir.........

© Doğruhaber