Ας ξεκινήσουμε από τα γεγονότα για να προχωρήσουμε και στις αξιολογικές κρίσεις (η ΕΣΔΑ και το ΕΔΔΑ μάς επιτρέπουν ακόμα και την πιο σκληρή κριτική, αλλά δεν έχω ρωτήσει την κ. Έλενα Ακρίτα).

Στις 4 Αυγούστου, λοιπόν, η κ. Έλενα Ακρίτα , ένα πρόσωπο πολύ γνωστό στην ελληνική Επικράτεια , κυρίως από την επιτυχημένη καριέρα της στα τηλεοπτικά δρώμενα της χώρας (παρουσίαση εκπομπών, συγγραφή σεναρίων σειρών κλπ) που πλέον φέρει διπλή ιδιότητα, αυτή της πολιτικού (βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και της δημοσιογράφου, προχώρησε σε μια εμετική ανάρτηση.

Όχι γιατί άσκησε κριτική, έστω και υπερβολική, έστω και άδικη, σε βάρος ενός δημοσιογράφου, για ένα παραπολιτικό σχόλιο, και μιας εφημερίδας που το δημοσίευσε, αλλά γιατί έκανε κάτι που τουλάχιστον ο δικός μου νους δεν μπορεί να το χωρέσει.
Και δεν μπορεί να το χωρέσει για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά κυρίως για το κομμάτι εκείνο του μυαλού που συνδέεται με το δικό μου… φούρνισμα στη δημοσιογραφία (μια ανάσα από τα 40 χρόνια είμαι κι εγώ κ. Έλενα........

© Documento