Zamanın ruhu diye tanımlanan bir olgu var. Ekonomik, teknolojik alandaki değişimler; toplumların uluslararası ilişkilerini; demokratik, siyasal, sosyal, kültürel ve hukuksal alanlarını etkiler, değiştirir. Ancak zamanın ruhuna uzak duranlar da er geç o ruhla yakınlaşır. Ama sorunlu olurlar.
Zamanın ruhunu yakalayamamaya dönük en etkili öz eleştiriyi, Rahmetli Sayın Rauf Raif Denktaş yapmıştı. 1964 yılı sonrasında Ankara’da sürgünde olduğu yıllarda yazdığı, “12’ye Beş Kala Kıbrıs” kitabında şöyle demişti. “Değişen Dünyadan bi -haber körü körüne İngiliz Dostluğu güttük. Arap çorap diyerek Asya ve Afrika ülkelerine sırt döndük. Meydanı Makarios’a bıraktık.” Yani Asya, Orta Doğu ve Afrika’daki bağımsızlık mücadelelerine karşı duruş gösterildi. Böylece Sayın Makarios’a Bağlantısız Ülkeler indinde, Bağımsızlıkçı lider görünme imkanı verildi.
Ancak bu öz eleştiriyi yapanlar, bundan dersler çıkartamadılar. Aksine, sırf iç siyasi kaygılar ve dar ekonomik çıkarlar uğruna, bunu tekrarladılar. En yakın döneme gelelim. 1990 itibarı ile gündeme giren AB olgusuna da karşı durdular. AB’yi, “kıyma makinası” olarak takdim ettiler.........

© Diyalog Gazetesi