Dünyanın mahrumiyet yaşanan bölgelerinde çocuklar açlıktan ölürken, kadınlar ekmek bile bulamazken, milyonlarca insan açlıkla mücadele ederken bu yazıyı yazmak gerçekten çok zor.

Ama yazmak zorundayız, hatırlatmaya mecburuz! “İsraf etme!” diye uyarmak insani vazifemiz…

Gıda israfı gün geçtikçe artıyor, hem de hayatımızın her alanında...Biz nasıl bu hâle geldik?

Komşusu açken tok yatanın kendisinden olmadığını ilan eden bir inancın temsilcileri olarak buralara ne ara savrulduk?

Biz niye bu kadar bencilleştik? “Bana değmeyen yılan bin yaşasın.” kandırmacası bizi nasıl hipnotize etti?

Sorular, sorular…

Peki ya cevaplar!.. Esas mesele, bütün bu olumsuzluklar karşısında cevap bulabilmek.

Çünkü emeğimizi, alın terimizi, geleceğimizi çöpe atıyoruz. Bu sorumsuzca davranış şekli, bizi, ailemizi ve ülkemizi batıracak cinsten!

O zaman, “İsrafın önüne nasıl geçebiliriz?” sorusuyla başlayalım.

İsrafla mücadele, tohumu toprakla buluştururken başlamalı, sulama döneminden hasat sürecinekadarki aralıkta hayli titiz davranılmalı.

Demem o ki üretimden depolamaya, taşımadan pazarlamaya, işlemeden ambalajlamaya, satın alma politikalarından tüketime...Bu bir hassasiyet sürecidir. Mücadele zaman ve mekân ayırmadan devam etmelidir.

Ayrıca, gıda........

© Diriliş Postası