Öykü kitabınız “Aramızdaki Fikret”ten sonra “Vuslatlar Fasarya” adıyla romanınız yayımlandı. Hayırlı olsun, okuru bol olsun. Öykü yazmakla roman yazmak arasındaki benzerlikler, farklılıklar, zorluk ya da kolaylıklar çok tartışılıyor. Öykü yazmak mı daha kolay roman yazmak mı? Hem öykü yazan hem de roman yazan biri olarak bu tartışmanın neresindesiniz?

İkisinin de zorlukları var. Hiçbirine kolay ya da zor olarak bakmadım. Ben öykü yazmayı seviyorum. Romanda da anlatacaklarımı öykülere bölerek anlatıyorum.

Roman diliniz ironi, mizah, argo… barındırıyor. Roman, öykü dil ve üslubunuzla ilgili neler söylersiniz?

Ben cenazelerde de gülen biriyim. Haliyle yazıyla ilişkim de böyle.

“Vuslatlar Fasarya” metinlerarasılık tekniğini kullandığınız bir metin. Romanın ana karakteri Aziz’in adı olmayan ve arkadaşının kitaplığından aldığı kitaptan alıntılar yapması, Cyrano, Roxane, Ahmet Haşim, Salih Zeki gibi isimlere de atıflar var. Neler söylersiniz bu hususlarla alakalı?

Okuduğum yazar ve şairleri yazdıklarıma katmayı seviyorum. Aziz kendini Cyrano ile bir tutuyordu. Ona sormak lazım.

Romanda en dikkat çekici kavram ya da metaforlardan biri de nostalji. “Nostalji kanseri, nostaljiden kararmış bir safrayı akıtmak, nostalji sarmalına dolaştıktan sonra…” gibi cümleler var. Ayrıca radyo, walkmen, plak gibi nostaljik nesnelerde romanda yer alıyor. Nedir nostaljiyle bu yoğun münasebet? Ne düşünüyorsunuz nostalji ile........

© dibace.net