Kur’an, haksızlığa karşı susanları uyarmakta ve şöyle buyurmaktadır; “Zulmedenlere meyletmeyin, yoksa size ateş dokunur.” (Hud, 113) Sizi incitip bir de sizi suçlayan birine karşı susarak onay vermek, zulmü meşrulaştırmak olur. Mümin; hem kendine hem başkalarına karşı adaletli olmakla yükümlüdür. Peygamber Efendimiz, kimseyi aşağılamaz ama kimseye de haksızlık karşısında boyun eğmezdi. Bir gün biri gelip onun huzurunda başka bir sahabeye hakaret edince, Efendimiz hemen; “Kardeşin hakkında kötü konuşarak onu karaladın.” buyurmuş, adaletin yanında durmuştur.

Olayları başkasının üzerine atan, kendi hatasını gizlemeye çalışan insan tipi; Efendimizin çizdiği ahlaki çizginin dışında kalır. Kur’an’daki münafık özelliklerinden biri şudur ki; “Kendilerinden bir hata sâdır olduğunda, suçu başkasına atarlar.” (Tevbe) Bu kişiler; kendi günahlarına mazeret üretir, hata yaptığında tövbe etmek yerine, etrafı suçlarlar. Bu da onların tevazu değil, kibir içinde olduklarını gösterir.
Sorumluluk almayan biri güvenilir değildir.

Ahlaklı insan, hata yaptığında; özür diler, telafi yolları arar, karşı tarafın gönlünü almaya çalışır ama sizi kırdığı hâlde bunu sizin suçunuz gibi gösteren biri de; sadece egosunu tatmin eder. Hz. Ömer (ra), halifeliği döneminde bir kadınla tartışır. Kadın, ayetten delil getirince hemen geri çekilir; “Kadın doğru, Ömer yanlış!” der. İşte gerçek........

© Denge