Bu başlık; toplumsal ve ahlaki mesaj içeren, oldukça sert bir ifadedir. Anlam bakımından şu şekilde açıklanabilir; “Tükürülecek yüzlere gülmeyin.” Yani, haksızlık edenlere, zalimlere, yüzsüzlere, alçaklığa alışmışlara karşı tebessüm etmeyin, dostane davranmayın. Bu, onların kötü davranışlarını normalleştirir, meşrulaştırır. “Böyle yapılırsa ihanetleri artar, kahpelikleri çoğalır...” Kötülüğe karşı sessiz kalmak, onu ödüllendirmek gibidir. Mazluma değil, zalime destek olur. Bu da onları daha cüretkâr ve azgın yapar.

Zalime karşı tavır koymak bir erdemdir. Ahlâksızlığı gülerek geçiştirmek, ahlâksızın cesaretini artırır. İyiliğin yayılması için, kötülüğe mesafe şarttır. Sessizlik bazen ortaklıktır. “Kim bir kötülüğü görürse eliyle düzeltsin, gücü yetmezse diliyle, ona da gücü yetmezse kalbiyle buğzetsin. Bu imanın en zayıf derecesidir.” (Müslim) Bu hadis doğrultusunda, kötülüğe sessiz kalmak, hatta onu tebessümle karşılamak, kalple buğz etmeme noktasına düşer ki, bu da imani zaafa işaret etmektedir.

Bazı yüzler vardır ki sadece günahlarla kararmamış, vicdansızlıkla da donmuştur. Öyle ki bu yüzler; utanmayı unutmuş, pişmanlığı yitirmiş, kendisine söylenecek tek kelimeyi bile hak etmeyecek kadar arsızlaşmıştır. İşte bu yüzlerdir ki; zulmü alışkanlık, ihaneti karakter, kahpeliği yaşam biçimi haline getirmiştir. Onlara tebessüm etmek, dostluk göstermek, muhatap almak; bir suskunluk değil, bir ortaklıktır. Bu yüzden; tükürülecek yüzlere gülmemeli, yaptıkları hoş görülmemelidir.

Bugün toplumun çürüyen damarlarında, kötülüğü aleni işleyenlerin pervasızlığı........

© Denge