İnsanoğlu, çoğu zaman mutsuzluğunun sebebini çevresinde arar ve “İnsanlar kötüleşti, dünya bozuldu, kimse eski gibi değil” der dururlar. Oysa değişim; dışarıdan içeriye değil içeriden dışarıya doğru başlar. Kur’ân, bu gerçeği açıkça bildirir ve “Bir kavim, kendi içindekini değiştirmedikçe Allah onların hâlini değiştirmez.” buyurur. (Ra’d, 11) Bu ayet, insanlık tarihinin en büyük psikolojik yasasını özetleyerek; "Dünya aynadır; sende ne varsa, sana onu yansıtır. Senin iç dünyan kirliyse, dışarıda da bulanıklık görürsün. Ama kalbin arınmışsa, gözün her yerde güzelliği fark eder" mesajını sunmaktadır.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.); “Kişi dostunun dini üzeredir, o hâlde kiminle dostluk ettiğinize dikkat edin.” (Ebû Dâvûd) buyurmaktadır. İnsan, farkında olmadan çevresinin aynasına dönüşür. Yalancılarla oturursa dürüstlüğünü yitirir, kıskançlarla vakit geçirirse kalbi daralır, merhametsizlerle olursa sevgisini kaybeder. Bu yüzden Kur’ân, insanı “sâlihlerle beraber olmaya” çağırarak; “Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve sadıklarla beraber olun.” (Tevbe, 119) buyurmaktadır. Sadık, özüyle sözü bir olan insanlarla beraber olmak; kalbi arındırır, aklı berraklaştırır, ruhu besler. Güzel insanın yanında kalmak, kalbi yumaşıtır ve güzelleştirir.

Kötü insanlardan uzak durmak bir çeşit ibadettir. “Yalancı, vicdansız, kıskanç ve geçmişiyle meşgul olanlardan uzak durun.” tavsiyesi esasen Kur'ani bir emirdir. Zira Kur’ân’da Yüce Allah; “Bozgunculuk yapanların peşinden gitme!” (A’râf, 142) “Zalimlerle........

© Denge