İnsan fıtratı, iyilik gördüğünde şükranla karşılık vermeye, emek harcayanı takdir etmeye yatkındır. Ancak ne yazık ki tarih boyunca bunun aksi de çokça yaşanmıştır. Birçok fedakârlıkların, zamanla ihanete dönüştüğünü; en çok da kendisine en fazla iyilik yapılanlardan kötülük görüldüğünü insanlık tarihi göstermiştir. Bu durum, hem bireysel ilişkilerde hem de toplumların yürüyüşünde ibretlik örneklerle doludur.

Kur’ân-ı Kerîm, insanın fıtratındaki bu zaafa dikkat çekerek, Yüce Allah; “Gerçekten insan Rabbine karşı çok nankördür.” (Âdiyât, 6) buyurmaktadır. İnsanoğlu, iyiliği ve nimeti çoğu kez unutma, yapılan fedakârlıkları değersizleştirme eğilimindedir. Bu yüzden Peygamberimiz (s.a.v.), “İnsanlara teşekkür etmeyen, Allah’a da şükretmez” (Tirmizî) buyurmuştur. Herhangi bir insana yapılan iyiliği takdir etmemek, ilahî düzene karşı bir isyan biçimidir. Zira iyilik/ fedakârlık Allah’ın insan için takdir ettiği güzelliklerden birisidir.

Peygamberimiz (s.a.v.)’in en yakınında bulunan sahabeden Hz. Osman (r.a.), servetini İslâm uğruna seferber etmiş, Tebük Seferi’nde ordunun üçte birini donatmıştır. Ne yazık ki hilafeti döneminde, tam da bu ümmete adadığı insanlar tarafından kuşatılmış ve sonunda kendi evinde, eşinin gözleri önünde, kendisinin hizmet ettiği toplum içinde ve hizmetten istifade edenler tarafından şehit edilmiştir. Bu örnek bize, büyük........

© Denge