Toplumumuzda en çok yanlış anlaşılan konulardan biri, evde annenin ya da eşin yaptığı hizmetlerin değeri ve anlamıdır. Çoğu zaman bu hizmetler “angarya” gibi görülür, bazen küçümsenir, bazen de “zaten görev” olarak değerlendirilir. Oysa hakikatte durum çok farklıdır. Evinde ailesi için hizmet eden bir anne veya eş, hizmetçilik yapmamakta aksine sabır, fedakârlık ve merhametle yoğrulmuş bir ibadet gerçekleştirmektedir.

Bir annenin sabah erken kalkıp çocukları için kahvaltı hazırlaması, eşinin ihtiyaçlarını gözetmesi, evin düzenini sağlaması sıradan bir görev değil büyük bir fedakârlıktır. Çocuğun çantasına konan bir ekmek, eş için hazırlanan bir yemek, yalnızca karın doyurmaz aynı zamanda dua taşır, şefkat taşır, sevgiyi besler. İşte bu yüzden evdeki emek, hizmetçilik değil cennet için sermayedir.

Kur’an-ı Kerim, aileyi “karşılıklı sevgi ve merhamet” üzerine inşa eder. Peygamber Efendimiz (sav), ev işlerinde hanımlarına yardım etmiş, evde yapılan işleri küçümsememiştir. Bu yaklaşım bize açıkça gösterir ki, evde verilen emek basit bir uğraş değil Allah katında değerli bir çabadır.

İslam’da niyetin samimiyeti önemlidir. Anne veya eş, evdeki hizmetini mecburiyetle değil gönül vererek yaparsa bu çaba ibadete dönüşür. Çünkü ibadet yalnızca namaz, oruç, zekâtla sınırlı değildir. Kulun Allah rızasını gözeterek yaptığı her iş, ibadet kapsamına girer. Bu yüzden annenin mutfakta yemek yapması, çocuğuna sabırla ders çalıştırması, evini........

© Denge