Hayatın akışı içinde bazen farkında olmadan kendimizi başkalarının boşluklarını dolduran bir “yedek oyuncu” konumuna düşürürüz. Birileri bizi ancak ihtiyaç duyduğunda arar, son anda yapılan davetlerde isimlerimizin yanına ekleniriz, nezaketen söylenmiş “siz de buyurun” sözleriyle oyalanırız. Oysa insanın değeri, başkalarının programına uydurulacak bir “dolgu maddesi” olmak değildir.

Kendi varlığının kıymetini bilmeyen, başkalarının eline teslim olur. Eğer biz kendimizi değersiz görürsek, çevremiz de öyle görmeye başlar. Bu yüzden “yedek insan” olmayı reddetmek, aslında insanın kendisine olan saygısının göstergesidir. Bir toplantıya sırf masa boş kalmasın diye çağrılmak, bir davete son dakikada eklenmek veya birilerinin ihtiyacını gidermek için hatırlanmak kişiyi tüketir. Bu noktada yapılması gereken, kendi değerini hatırlamak ve başkalarının insafına bırakmamaktır.

Bazı insanlar vardır; ortamda bir........

© Denge