Bir köy meydanında, yol kenarında, çarşının bir köşesinde ya da bir cami avlusunda, nerede olursa olsun çeşmenin dili aynıdır; “Kim gelirse gelsin, hangi renkten, hangi dilden, hangi inançtan olursa olsun susuzluğunu gidersin.” Çeşme ayırmaz, hesap tutmaz, kimlik sorgulamaz. Önüne gelen kabı kadar alır, ihtiyacını giderir, yoluna devam eder. İşte bu tavır; yalnızca bir taşın içinden süzülen suyun değil, aslında insanlık için ders olan bir ahlakın sembolüdür.

“Çeşme Ahlakı” dediğimiz bu erdem; İslâm ahlakının da özüdür. Çünkü İslâm; muhatabını kimliğine göre değil, fıtratına göre görür. İslam ahlâkı; her insana Yaratan’ın kulu olarak bakar. İslâma göre; Yaratılanı Yaratan’dan ötürü sevmek, onun ihtiyaç anında yanında olmak, en büyük kulluk göstergesidir. Peygamber Efendimiz (sas), “İnsanların en hayırlısı, insanlara faydalı olandır” buyurarak, çeşmenin dilini tercüme etmektedir.

Çeşmenin bir başka özelliği; ne verirken eksilir, ne de karşılığında bir beklentiye girer. Susuzluğu giderilen kişi teşekkür etse de etmese de çeşme akmaya devam eder. İslam ahlâkının insana öğrettiği ahlak da böyledir. Yaptığı iyiliğin hesabını tutmayan, karşılığını beklemeyen, gördüğü nankörlükten yılmayan bir gönül; çeşme ahlakına yani İslâm ahlâkına........

© Denge