İbadet ve hayırlı işler, müminin hayatının en temel omurgasıdır. Ancak bu omurga sadece sevap defterine puan ekleme mantığıyla ayakta durmaz. “Kaç sevaptan kurtul günahtan” sözü, tam da bu noktada derin bir uyarıdır. Çünkü insan bazen bir işin getireceği sevabı düşünerek adım atar, fakat o amelin içinde fark edemediği bir günah ihtimali saklı olabilir. Hatta bazı durumlarda, sevap niyetiyle yapılan bir davranış, yanlış bir usul veya kalpte beliren gizli bir kibir yüzünden günaha dönüşebilir. Bu sebeple amellerde ihtiyat; yani temkin ve bilinçle hareket etmek, ibadetin özü kadar kıymetlidir.

Takvâ, sadece haramı terk etmek değil; şüpheli alanlardan da uzak durmaktır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Helâl bellidir, haram da bellidir. İkisi arasında şüpheli şeyler vardır. Kim şüphelilerden sakınırsa dinini ve ırzını korumuş olur” buyurmaktadır. Bu hadis, ihtiyatın bir ahlak ilkesi olduğunu göstermektedir. İnsan, “Sevabı çoktur” düşüncesiyle aceleye kapılmak yerine, amelin içindeki ince riskleri görmeli; niyetini, yöntemini ve sonuçlarını tekrar tekrar tartmalıdır. Çünkü Allah katında makbul olan, sayısı çok olan değil; sahih ve temiz olan ameldir.

Bazen bir iyilik, gösteriş ve övgü beklentisiyle yapıldığında riya tuzağına dönüşür. Bazen de aceleyle verilmiş bir sadaka, kul hakkına veya israfa yol açar. İşte amellerde ihtiyat, bu ince tuzaklara karşı kalbi ve aklı teyakkuz........

© Denge