Atalarımız, yanlış kişilerle doğru yürüşüş olamayacağını söylemişler, bunu tecrübelerle öğrendiklerini ifade etmişlerdir. Hayat; birlikte yürünecek insanların kimler olduğuna dair bir seçme ve eleme sürecidir aynı zamanda. Zira herkesle yol alınmaz, her omuz verilen destek değildir. Yanlış kişi yük ve engel, doğru kişi güç ve kuvvettir.

İki tehlikeli insan tipi vardır ki; biri bilmeden yıkar, diğeri ise bilerek ve isteyerek… Biri ahmaktır, diğeri kahpedir. Biri cehaletin kurbanıdır, diğeri ihanetin temsilcisidir. Zora düşmemek için bu ikisini de tanımak şarttır, çünkü bilinmeyen düşman dost gibi görünür.

Ahmak; aklını kullanamayan, niyetini yönlendiremeyen kişidir. Kimi zaman iyi niyetlidir ama her defasında zararı dokunur. Atalar, “Ahmak dost, akıllı düşmandan beterdir” derken, tehlikenin şekline değil, etkisine dikkat çekmiştir.

İslâm’da akıl, sorumluluğun temelidir. Zira aklı olmayanın; dini, ahlâkı, ahireti de olmaz. Kur’an’da birçok ayet, “Akletmez misiniz?”, “Düşünmez misiniz?”, “İbret almaz mısınız?” diye seslenmektedir. Bu çağrı, sadece öğrenmek için değil, kendimizi ve çevremizi tanımak içindir.

Yüce Allah;“Biz cinlerden ve insanlardan birçoğunu cehennem için yarattık. Onların kalpleri vardır ama anlamazlar; gözleri vardır ama görmezler; kulakları

vardır ama........

© Denge