"Onun sözünü ettiği şeyler sonunda bize kalacak, kendisi de tek başına bize gelecek." (Meryem, 80) Hayatın içinde öyle anlar vardır ki; insanın bütün iddiaları, sahiplik kuruntuları, dostlukları, makam ve mevkileri buharlaşır. Kur’an’ın bu ayeti, tam da böyle bir gerçeğin altını çizermektedir. Ne biriktirdiklerimiz bizimle gelir, ne korumaya çalıştıklarımız bizi korur. Herkes, tek başına ahirete gitmekte ve yaptıklarıyla baş başa kalmaktadır.

Mekke döneminde geçen ibretlik bir olay konuyu çok net anlatmaktadır. Fakir bir Müslüman olan Habbâb b. Eret, demircilikle geçimini sağlar. Müşriklerin ileri gelenlerinden Âs b. Vâil’e yaptığı bir işin ücretini almak ister. Ancak Âs küstahça bir şart koşar; “Muhammed’i reddetmedikçe borcumu ödemem.” Bu söz, sadece bir inat değil; aynı zamanda bir hak gasbıdır, kibirdir, imani bir direnişe karşı yapılan ekonomik şantajdır.

Habbâb’ın cevabı ibretliktir; “Sen dirilinceye kadar onu inkâr etmem!” Çünkü mümin bilir ki, hakikat yalnız bu dünyadan ibaret değildir. Âs b. Vâil ise ahirete........

© Denge