Bazen bir kelimeyi anlamak için sözlük yetmez.

Yetseydi, “Türk” kelimesi sadece bir milletin adı olurdu.

Ama ben biliyorum ki, Türk bir kelime değil; bir vicdanın, bir duruşun, bir iradenin adıdır.

Türk, sınır çizgilerinin değil, karakter çizgilerinin tanımladığı bir kimliktir.

Bu coğrafyada doğmak yetmez, bu ruhla yaşamak gerekir.

Türk, kendini anlatırken cümleye “biz” diye başlar.

Çünkü yalnızlığı değil, birlikte olmayı bilir.

Yalnız kendi ekmeğini değil, başkasının açlığını da dert eder.

Komşusunun çığlığını duymayan, kendini Türk sanmasın.

Çünkü bu kimlik, yalnızca soyla değil, duyarlılıkla kuşanılır.

Türk, mazluma siper olabilen, zalimin karşısında eğilmeyendir.

Türk, namus kelimesini yalnızca kendi ailesiyle ilişkilendirmez.........

© Denge