Angloamerička dejstva vazduhoplovnih snaga iznad Jugoslavije u periodu 1943-1945. godine izvođena su u sklopu strateške vazduhoplovne kampanje zapadnih saveznika za slamanje nemačke oružane sile i oslobađanje Evrope od nacističke okupacije. Ona su detaljno dokumentovana i istorijski istražena i predstavljaju važnu epizodu Drugog svetskog rata, ali su nažalost, u našoj javnosti, naročito posle rata 1999. godine, sistematski izložena istorijskom revizionizmu, političkoj zloupotrebi i pokušavaju se uporno predstaviti kao primeri kontinuirane „mržnje prema srpskom narodu“ i „namernog zločina prema Srbima“, koji su navodno konstanta odnosa pre svega Britanije i SAD prema Srbima i Srbiji.

U tom kontekstu kampanja falsifikovanja istorije i njene dnevnopolitičke populističke zloupotrebe, uporno se, gotovo u talasima, pojavljuje uglavnom u režimskim i desničarskim medijima. Tako se pažljivo gradi mit da su dejstva savezničke avijacije bila prvenstveno rukovođena i realizovana kao deo široke i dobro pripremljene „antisrpske zavere.“ NJen zadatak je navodno bio nanošenje što većih gubitaka srpskom narodu i njegovo sistematsko uništenje.

Ovu dimenziju istorijskog revizionizma smatram vrlo podmuklom i dugoročno štetnom i sa žaljenjem konstatujem da se ona dosledno neguje i čini jedan od najvažnijih elemenata antizapadne „matrice“ koja oblikuje srpsko javno mnenje i nameće se kao obavezujući i „pravoverni“ medijski i istorijski diskurs u koji se ne sme sumnjati, jer automatski sledi etiketa „nacionalne izdaje“, „srbomrsca“, „autošoviniste“ i nekakvog monstruoznog stava koji ne vodi računa o srpskim žrtvama…

Istorijske istine radi i zbog očajničke potrebe detoksikacije od nacionalističkog otrova naročito mlađih generacija, treba istaći sledeće važne činjenice.

1. Saveznička bombardovanja okupirane Evrope izvođena su u velikom obimu širom kontinenta tokom Drugog svetskog rata. Njih je na samom početku rata počelo izvoditi Britansko ratno vazduhoplovstvo – RAF odmah posle pada Francuske, još tokom Bitke za Britaniju, od avgusta 1940. i to kao odgovor na varvarska bombardovanja Britanije (a pre toga Poljske, Belgije, Holandije i Francuske), od strane Hitlerove avijacije. Britancima su se od 1942. godine u bombardovanjima nemačke ratne mašine u Evropi pridružili i Amerikanci i oni su zajedno u periodu 1942-1945. naneli ozbiljne udarce nacističkoj „evropskoj tvrđavi“ i u završnici rata dali izuzetno važan doprinos savezničkoj ratnoj pobedi i slomu nacizma u Evropi 1945.

Jugoslavija pod okupacijom je poprište vazdušnog rata naročito od druge polovine 1943. godine i pada Italije u septembru 1943. godine i savezničkog iskrcavanja na Apeninskom poluostrvu, kada se u južnoj Italiji formiraju velike vazduhoplovne baze odakle dejstvuju američke 12. i 15. Vazdušna armija kao i veliki broj skvadrona RAF-a iz sastava tzv. „Balkan air force“. Oni počinju da izvode sistematske i masovne napade na nemačke i osovinske snage u Južnoj i Centralnoj Evropi i naročito na Balkanu.

2. Ovi napadi su pažljivo planirani i njihov glavni cilj je da se nanesu što jači udari pre svega nemačkim vojnim potencijalima u tom regionu i da se oslabe njene strateške mogućnosti za vođenje rata. Kao najvažniji cilj savezničke bombarderske kampanje u 1943. godini bila su rumunska naftonosna polja a naročito najvažnije i najveće, ono u Ploeštiju. Na savezničkim ratnim konferencijama je dejstvo protiv nemačke industrije proizvodnje i prerade goriva bilo apsolutni prioritet i njegovo sistematsko uništavanje iz vazduha dalo je veliki doprinos konačnom slamanju nemačke oružane sile u Evropi. Kao najvažniji ciljevi tretirani su i fabrike aviona, motora i kugličnih ležajeva.

3. Napadi na osovinske snage na teritoriji okupirane Jugoslavije bili su deo savezničke vazdušne ofanzive koja se izvodila na SVIM okupiranim teritorijama kao i na posebno žestok i brutalan način na teritoriju Trećeg Rajha. Sem ciljeva u Nemačkoj i Austriji britanski i američki bombarderi su napadali mete u Norveškoj, Danskoj, Holandiji, Belgiji, Francuskoj, Luksemburgu, Italiji, Grčkoj, Rumuniji, Mađarskoj, Čehoslovačkoj, čak i u Poljskoj koja je bila u krajnjem dometu savezničkih aviona. U Jugoslaviji su bombardovane nemačke i ustaške snage i strateški važni ciljevi u SVIM delovima okupirane zemlje, npr. Nemcima važni ciljevi u Podgorici, Mostaru, Šibeniku, Zagrebu i Mariboru su teško bombardovani. Znači nije tačno da su Srbi i Srbija bili posebno izdvojeni i bombardovanjem kažnjavani zbog „mržnje prema njima“od strane zapadnih saveznika.

4. Napadi na teritoriji Srbije bili su naročito intenzivni u prvoj polovini i u u jesen 1944. godine i to pre svega jer se preko teritorije Srbije povlačila iz Grčke moćna nemačka grupa armija „E“ koja je predstavljala glavnu metu napada pošto su te nemačke trupe koje su do tada držale pod okupacijom Grčku i Albaniju mogle biti upotrebljene u tom odlučujućem trenutku rata na ostalim ratištima (Istočnom, Zapadnom ili Italijanskom frontu). Vazdušni napadi su sem udara direktno na trupe u pokretu i mestima........

© Danas