Poznato je da, sa jedne strane, teorija osvetljava put praksi, a sa druge, da praksa tu teoriju potvrđuje. U teoriji države i prava, ali i u realnom životu, kada policija i parapolicijske partijske snage, pod komandom otuđenih vrhova vlasti i (policijskih) ministara preuzmu tzv. pro patria agendu, tj. kada „spas za sebe“ lažno prikazuju kao „spas za državu“, nastaje deformisana državna tvorevina nazvana Polizeistaat.

Prema važećoj definiciji: „policijska država je država u kojoj režim vrši strogu kontrolu nad životima građana, često uz pomoć tajne policije i ograničavanja sloboda. Ovaj termin se koristi za opisivanje režima koji karakteriše preterana prisutnost vlasti i nadzor nad stanovništvom, što dovodi do ograničenja slobode izražavanja i kretanja, kao i drugih osnovnih sloboda.“

U ovakvoj policijskoj državi, na vrhu piramide sede moralno i politički korumpirana lica koja preko uzurpiranih nacionalnih frekvencija šire narativ o nekakvom pokretu za „spas naroda i države“. Svakodnevna policijska brutalnost, u koordinaciji sa nasiljem maskiranih partijskih poslušnika, međutim govori suprotno. Umesto „za narod i državu“, ovi su pokreti ustrojeni po principu „država protiv naroda“.

U ovakvoj situaciji, korumpirana........

© Danas