Cumhuriyet okurları Nazime Nadi’yi, Cumhuriyet ailesinde, kimliğine duyulan saygının karşılığı “Büyük Hanım” olarak bilinmesini sorguladığımızda, benim için de geçerli kimliği, soğukkanlığının canlı yansıması, işgalci askerlerin yakalamak için yaptıkları ev baskınında üstüne oturduğu sandıkla bağdaştırabilirler. Oysa Emine Uşaklıgil’in paylaştığı tanıklıklar sonrasında öğrendiğim daha da etkileyici bir anı paylaşmak isterim.

Yunus Nadi tedavi için gitiği yurtdışında yaşamını yitirince, Nazime Nadi, ailesinin tüm bireyelerini bir araya getirerek, acı haberi duyurduktan hemen sonrasında, eşinin vasiyetine göre Cumhuriyet gazetesinin sorumluluğunu, Nadir Nadi ile Doğan Nadi’ye bıraktığını, kendisine de gazetenin yönetim sorumluluğunu yüklediğini açıklamış. 12 Mart sürecinde, Cumhuriyet gazetesi ailesi içinden gelen, Nadir Nadi’ye dönük operasyonda, yüz yüze hiç gelmemiş olarak, nasıl dirençli, dik durduğunu, gazetenin yaşamasında oluşabilecek engellemelere göre, Eşinden aldığı sorumlulukları titizlikle yürütmüş olduğunu, ancak şimdi kavrayabildiğimi de paylaşmak isterim.

Emine Uşaklıgil, çok uzun yıllar üzerinde çalışarak, alanlarının uzmanı üç kişiyle birden paylaşarak oluşturduğu kitabının kapağında, döneme ilişkin çok anlamlı birkaç fotoğrafı birden paylaştıktan sonra “Düşmanı yendik Nazime!” muştusunu paylaşmayı seçmiş. Annesi Leyla........

© Cumhuriyet