Kara gülmecenin esin perisi ülkemize çadır kurmuş gibi... Ortalık toz duman... Kızacağımız çok şey varken vara yoğa gülüyoruz, çok bunaldık... Bir yanda dilotu yemiş gibi vır vır edenler, olup biteni göre göre dut yemiş bülbüle dönenler; doğruyla yanlışı harmanlayanların yarattığı yalancı cennetteki işi gücü tıkırında adamsendeciler... Beri yanda zor günlerin zor koşullarında her türlü olumsuzluğa karşın yorulmayan, yorulma belirtisi göstermeyenler; bilgisi birikimiyle özgürce düşünerek direnenler...

Dil kullanımındaki özensizlik ekonomiyle yarışıyor. Ekonomideki evden sokağa akan açmazlar, süslü püslü dille olumlulaştırılıyor. Aklın öncülüğüne, bilimsel verilere tutunan, gerçeği özenli dille irdeleyen bilimcilerin önüne sürekli kara gülmecenin esin perisi çıkıyor. Demokrasinin eli kolu, ağzı dili olması gereken basının büyük bölümünde çöpten çelebiler rol kesiyor; bir başka yanında özgürce yazıp konuşan(lar) destursuz bağa giren(ler) oluyor.

Karne sevincini yaşayamayan çocukları alan yıkımla canımız yandığında basın topluca doğruyu, yasalı, insana özgü olanı yansıtan dilimiz, gözümüz, kulağımız olsun isterdik. Ne gezer, yası simgeleyen kara kurdele ekranlarda bir gün kalabildi; gelin kaynanaların göbek attığı........

© Cumhuriyet