Biraz önce en küçük kardeşim Bülent telefon etti. Benden 18-19 yıl daha küçüktür. Onun içtenlikli sesi bana yıllardır yazmaya karar veremediğim bir yazıyı yazma cesareti verdi.

Bülent’in doğumuyla beş kardeş olmuştuk. Babam sonunda çocuk sayısının yeterli olduğunu düşünmüş olmalı ki adını Durmuş koymak istiyordu. Olmaz dedim, o yıllarda Galatasaray’ın sağ hafı (4 numara) olan büyük futbolcu, büyük adam Bülent’in (Bülent Eken) adını vermesini istiyordum. Babam babasının adının Durmuş olduğunu sanıyordu. Oysa nüfustaki adı Taman idi (“Taman” Hıristiyanlıktan dönmelere verilen bir addır.) Mersinli ya da Çukurovalı değildi. Bir gün gelip Çavuşlu adlı Mersin’e en yakın köyde Musta (Mustafa) Bey’e sığınmıştı. Bizim ailenin ya da obanın adı Çakır ya da Çakırlı idi. Ailenin bilinen atasının adı da Nasreddin Çakır idi, Musul Atabeyi Nureddin Zengi’nin yanında vezir gibi bir şeydi. Bu bilgiyi bana nenemin küçük kardeşi, babaannemin dayı oğlu Emin Çakıroğlu aktardı. Bu bilgiye göre yerel Arapların şikâyeti üzerine, Osmanlı obayı üçe bölerek Anadolu’ya sürgün etmiş: Karadeniz’e, Aydın’a ve Mersin’e sürmüş. Duyduğuma göre Karadenizli Çakırlar bu menkıbeyi kabul ediyormuş ama Aydın’dakiler bu ilişkiyi kabul etmemişler. Bunun üzerine kendilerine sorulmuş: “Adnan Menderes’ten kalan çiftliğinizin adı neden Çakırbeyli çiftliği?”

Soyadı yasası çıkınca mahkeme başkâtibi olan büyük amcam “İnce” lakaplı İnce Mehmet (Yaşar Kemal’in İnce Memed’i değil) husumet yüzünden “İnce” soyadını tercih etmiş. Bunları şu kara günlerde biraz eğlenesiniz diye yazıyorum.

Babamın babası olan dedemin adının Durmuş değil de nüfus kaydına göre Taman olduğunu yazmış mıydım? İşte bu Taman, Çavuşlu köyüne gelip Musta (Mustafa) Bey’e sığınıp seyis oluyor. Veee günlerden bir gün değerli ve güzel kızı “Çakır’ın kızı Fatma” bu Taman’ı göstererek “Bu oğlanı bana al baba” diyor ve Taman, Çakır ya da Çakıroğlu ailesine damat ve Mehmet, Ayşe, Emine Dudu,........

© Cumhuriyet