Bir asrı geride bırakan Türkiye Cumhuriyeti, 1923’te kurulduğundan bu yana iki ayrı tehdit ve tehlikeyle karşı karşıya kaldı. Bunlardan biri, laik demokratik cumhuriyet yerine din devletini egemen kılmayı amaçlayan “hilafet ve saltanat” yanlılarının ardında durduğu ve o zamanki adı “muhafazakâr hareket” olan bugünkü “siyasal İslam”, diğeri ise devletin egemenliği altındaki topraklardan bir kısmını devlet idaresinden ayırarak ayrı bir devlet kurmayı ya da o toprakları bir başka devletin topraklarına katmayı amaçlayan bugünkü adıyla “bölücü ve ayrılıkçı hareket”ti. Her ikisinin oluşturduğu tehdit zamanla birer siyasal harekete dönüştü ve sonunda temsilcileri Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne taşındılar!

1938-1950 döneminde gelişme ortamı bulan, sonrasında Türkiye’de egemen olan ve bugünlere ulaşan “karşıdevrim” sürecinde yıllar içinde inişli çıkışlı bir seyir izlese de her iki tehdit hiçbir zaman cumhuriyet açısından ciddi bir tehlike oluşturamadı. Ne var ki “laik”, “demokratik”, “ulus devlet” yapısındaki cumhuriyet ve onun kurucu kadrosu son 23 yılda, özellikle de yedinci yılını tamamlamış “ittifak iktidarı” döneminde yaratılan bir iklimle saldırıların hedefi oldu.

Cumhuriyete ve onun kurucu kadrosuna yönelik suçlayıcı ve hakaret içerikli çirkin ifadeler, bu dönemde basında, kitle iletişim araçlarının tümünde yer almaya yayılmaya başladı. Sonunda bu söylem Cumhuriyetin 102’nci yılında TBMM Genel Kurulu’na kadar ulaştı.

Geçen günlerde Türkiye Cumhuriyeti ve onun kurucu kadrosu; bu kutsal çatı altında -her zamanki gibi sonradan anlam........

© Cumhuriyet