Fransa, 1792-1799 yılları arasında Birinci Cumhuriyet Dönemi’ni yaşamıştır. Bu süreçte ülke, beş kişiden oluşan bir “direktörler kurulu” tarafından yönetiliyordu. Napolyon Bonapart, İtalya seferi sonunda, kazandığı zaferlerle yedi Yunan adasıyla, Arnavutluk’u Fransa topraklarına katmıştı. Böylece Fransa ile Osmanlı İmparatorluğu komşu olmuştu.

Bonapart, İngiltere’yi yenerek dünyaya hâkim olacağına inanıyordu. Bu düşüncesini 1797’de şöyle ifade etmişti: “Çabalarımızı donanmamızı güçlendirme ve İngiltere’yi yok etme amacı üzerinde yoğunlaştıralım. Bunu başardık mı, Avrupa ayaklarımızın altındadır.”

Peki, işe nereden başlanmalıydı? Bu konudaki düşüncelerini Napolyon, “direktörler kurulu”na sundu: İngiltere’nin Akdeniz’deki zayıflığından yararlanarak Mısır’ı ele geçirip Hindistan yoluna hâkim olalım.

“Direktörler kurulu”, Napolyon’un bu teklifini kabul etti. 19 Mayıs 1798’de Napolyon, Mısır seferi için Fransız donanması ve 38 bin kişilik bir ordu ile Fransa’dan ayrıldı. Yanında astronomlar, geometri uzmanları, mineralojistler, kimyacılar, mühendisler, ekonomistler, siyaset bilimciler, ressamlar ve şairler de vardı. Yüzlerce kutu kitap da yanlarındaydı. Akşam yemeklerinden sonra seçilen konular tartışılmaktaydı. Bu toplantılarda matematik ve din en çok görüşülen konular arasındaydı.

Napolyon 25 Temmuz 1798’de büyük bir direnişle karşılaşmadan Kahire’yi ele geçirdi. Ancak İngiliz Amirali Nelson’un, 1 Ağustos 1798’de Ebuhir Limanı’nda Fransız donanmasını elverişsiz bir durumda yakalayıp 17 Fransız gemisinden 13’ünü batırması çok şeyi bozdu. Fransız ordusunun anavatan ile olan ilişkisi kesilmişti. Bu durumda, Napolyon Mısır’da kesin bir şekilde yerleşmekten başka yapacak bir şeyi olmadığına karar verdi.

Napolyon, Mısır’da yerleşmek ve olabilecek tehlikeleri önlemek için de........

© Cumhuriyet