Türk siyasal tarihinin son 40 yılının en temel uğraşısı konumundaki “Kürt sorunu”; zaman içinde Suriye’deki gelişmeler bağlamında, ulusal niteliğinin ötesine geçince, emperyalizmin uluslararası siyasetteki büyüklüğünün etki alanı içine girdi. Türkiye bu sorunu çözmekte gecikip, Suriye’de yaşananların müdahili de olunca, ABD’den silahla yüklenen TIR’lar yeni sahiplerini, dün olduğundan farklı bir konuma getirmişti.

Şimdi bu sorunun çözümü bağlamındaki gelişmeleri, ABD/İsrail eksenindeki yeni Ortadoğu siyasetlerinin uzantısı olarak ve oradan empoze edilen siyasetler gereğince değerlendirmeliyiz. ABD/İsrail ortaklığının Suriye için öngördüğü “gelecek modeli” bizim kadim sorunumuzun çözümü ile ilişkilidir.

Dikkatimizin Suriye’ye dönük olduğu bir aşamada, terör örgütü lideri Abdullah Öcalan’ın TBMM’ye “davet” edildiği ve onun “kurucu önderliğinden” bahsedildiği bir şaşkınlığı da yaşamaya başladık. Şaşkınlığımızın kökeninde, davetin sahibi ve o davete icabeti beklenen Öcalan’ın “takdir” hisleriyle karşılanan mesajları vardı. Abdullah Öcalan’ın mesajının “hazır” olmasından, vasat bir aklın bile çıkarabileceği sonuç, her şeyin önceden kotarılmış olduğuydu. Öyle anlaşılıyordu ki ABD/İsrail ortaklığının Suriye için kararlaştırdığı model, bizim de “yeni bakış açıları” geliştirmemizi gereksindirmekteydi. Nitekim, kısa süre sonra hangi sicile kaydedildiği meçhul olan ve ancak davet konusu edilen “PKK lağvı” da gerçekleşti ve silahların “sembolik” teslimine değin gelindi.

Kimlerin, nerede, kiminle, hangi koşullarda, nasıl ve neyi kotardığına dair sorular bir süre daha sorulmaya devam edecektir. Bu sorulara spekülasyon içerikli olduğunu bilerek yanıt vermek, komplo teorileri üretmek ve hatta durduğunuz yerden baktığınız yere kadar olan mesafeden yanıt vermek olası ise de, karşı karşıya olduğumuz sorunun onlarca boyutunu tahlil ederken siyaset biliminden yararlanmak, böylece geleceği doğru görmek; tahayyül etmekten, tahmin etmekten ve giderek temenni etmekten ötede bir özellik taşıyacaktır.

Bu yazı,........

© Cumhuriyet