Sivas katliamının 32. yılını iç barış arayışları içinde olduğumuz bir süreçte andık!

2 Temmuz 1993, yakın tarihimizin en acı sayfalarından biridir.

Büyük umutlarla başlayan DYPSHP koalisyonunun terör olaylarıyla sarsıldığı günlerdi. 17 Nisan 1993’te 8. Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın ölümünün ardından 16 Mayıs’ta Başbakan Süleyman Demirel onun koltuğuna oturmuştu. Tansu Çiller DYP genel başkanı ve başbakan olmuştu. SHP genel başkanı ve Başbakan Yardımcısı Erdal İnönü koltuğu bırakmaya hazırlanıyordu. Böylesi bir siyasal iklimde Sivas’ta yapılan Pir Sultan Abdal şenlikleri provokatörlerin oyun alanı oldu. Sanki şenlikler dine karşı bir hareketmiş gibi bir ortam oluştu. Şenliklere katılan aydınların kaldığı Madımak Oteli ateşe verilirken göstericiler, “Cumhuriyet Sivas’ta kuruldu, Sivas’ta yıkılacak” sloganı atıyordu.

3 Temmuz Pazar sabahı gün ağarırken Türkiye tarifsiz bir karanlığa gömülüyordu.

***

Aslında 1993’e bütün bakınca tablo daha da netleşiyor.

24 Ocak 1993’te Uğur Mumcu’nun öldürülmesi tüm ülkeyi sarstı. “Kalpaksız kuvvacı” Mumcu, Türkiye’yi ayakta tutan pek çok sütunun taşıyıcısıydı,........

© Cumhuriyet