Seksenli yılların ortasında İzzet Kılıçlı, Özcan Karabulut, Şükran Kozalı, Lütfiye Aydın, Cemil Kavukçu ve Hasan Ali Toptaş gibi dönemin genç edebiyatçıları her cumartesi jeoloji mühendisleri odası lokalinde toplanıp “Yazıt” dergisini çıkarma kararı aldılar, bir anlamda “Biz de varız” dediler. Bu inatçı girişim üç yıldan fazla sürdü ama yol açıcılığı bir başka derginin, “Düşler Öyküler”in kanatlanmasına yol açtı. Daha sonra okurla bulaşacak “İmge Öyküler”, “Dünyanın Öyküsü” ve “14 Şubat Dünyanın Öyküsü” dergilerinin ilk adımı sayılabilecek “Düşler Öyküler”, romanın ve şiirin estirdiği rüzgârın gölgesinde kalmış öykücülüğümüzün ileri taşınmasına, nitelikli yazınsal örnekler verilmesine ve öyküyle ilgili düşünsel tartışma ve incelemelerin çoğalmasına zemin hazırladı. Ayrıca Haydar Ergülen, Ahmet Erhan, Ali Cengizkan gibi şairler de öyküye göz kırpıp kaleme aldıklarını yayımlamaktan geri durmadı. Bu da öykücülüğümüzün açık denizde yolculuğuna şairlerin de katılımını sağlayan önemli bir hamleydi. “Adam Öykü”den yalnızca altı ay kadar sonra çıkan “Düşler Öyküler” dergisinin heyecanı o kadar yüksekti ki sevgili Özcan Karabulut,........

© Cumhuriyet