CHP, muhalefette geçirdiği uzun yıllar arasında en tarihi dönemeci yaşıyor, belki DP yıllarının sonu hariç… 23 yıldır süren AKP iktidarı, özellikle büyükşehir belediyelerini kaybettikten sonra antidemokratik kararlarını yoğunlaştırdı. CHP ise, bırakın yerel seçimlerin getirdiği bu alandaki iktidar gücünü kullanmanın gururu ve keyfini yaşamayı, günlük ajandasında yalnız baskılar ve kuşatmalarla uğraşır hale düştü.

Kayyum atama furyası, senaryonun ilk bölümüydü. İkinci bölüm ise, AKP’nin kesin olarak en büyük rakibi olarak gördüğü İmamoğlu’na karşı dört koldan saldırıya geçişiydi. İmamoğlu’na açılan altıncı veya yedinci dava/soruşturma diploması konusunda oldu. Güler misiniz, ağlar mısınız? Tarihin bu detayı hatırlayacağından emin olabilirsiniz.

CHP bu sefer cumhurbaşkanı adayını bir an önce belirleme yolunu seçti. Bu doğru karardı. Bu kararı 1,5 milyon civarı üyesine sunması ise dört dörtlüktü! Tabii Mansur Yavaş’ın yarışmaktan vazgeçmesi, CHP kurmaylarının gündemlerini yeniden masaya yatırmalarına neden oldu, ama kararlarını değiştirmedi.

Size doğruyu söylemem gerekirse, CHP’de adaylıkların tüm üyelerin oy vereceği bir iç seçimden geçeceğini öğrendiğimde, tabii ki ömrünü Demokratik Dijital Devrim Tüzüğü’ne adamış bir insan olarak çok sevindim. Fakat partililerin “20 milletvekili imzası şartı” ile karşılaşmaları hiç beklemediğim bir son dakika engeliydi. Yanlış anlamayın, adaylık filan düşündüğümden değil, partinin tüm üyeleri ile yani halkıyla bütünleşmesini istediğim için…

Şu anda yasada bulunan Cumhurbaşkanı adayının parlamentoda o partinin grubu tarafından onaylanması şartı, aslında her aday adayı için önceden uygulanacak diye bir düşünce bence olmamalıydı. Çünkü nasıl olsa,........

© Cumhuriyet