Bir yara kaç yıl kanar? İnsan bir ağrıyı ne kadar sırtında taşır?

Önümde bir dosya duruyor. Kapağı buruşmuş, yıpranmış bir dosya. Zira tam 10 yıl olmuş, içinden çıkılamamış.

Aslında Türkiye, onun hikâyesini, ilk kez 2018’de, Hürriyet gazetesinde, Melis Alphan’ın köşesinde okudu. 2005 doğumlu İ.U’nun istismarından bahsediyorum. Aradan yıllar geçti. Meğer hiçbir şey bitmemiş.

Şöyle anlatayım...

İ.U’nun ailesi Kastamonuluydu. Ancak çalışma zorunluluğu nedeniyle İstanbul’da ikamet ediyordu. İ.U. ise Kastamonu’nun bir köyünde anneannesinin ve dedesinin yanında kalıyor, Çatalzeytin İmam Hatip Ortaokulu’nda birinci sınıfa devam ediyordu. Okullar kapandıktan sonra teyzesi, İ.U’nun son günlerde okula götürdüğü tabletinde bir fotoğraf fark etti. İ.U’nun izbe bir yerde, 35 yaşlarında bir adamla yanak yanağa pozu vardı. Annesine haber verdi. Koşarak gelen anne olayın peşine düştü.

İ.U. korkmuştu. Olayı konuşmak istemiyor, utanıyordu. Ancak annesi ısrarcıydı.

Çocuğunu alıp okula gitti. Bu adamın kim olduğunu bulmaya çalıştı. Öğretmeni, annesi ve İ.U. baş başa kaldılar. Devamını annesi şöyle anlatıyor:

“Öncesinde ona çok sorduğum halde anlatmak istememişti. Çok durgunlaşmıştı. Z. öğretmen onu konuşmaya ikna edince...”

İ.U. öğretmenine her şeyi birer birer açıkladı. Anlattığına göre fotoğraftaki adam kendisini aylardır istismar ediyordu. Anne duydukları karşısında şoke olmuştu:

“O sırada ben kendimi çok kötü hissettiğim için dışarı çıktım. Devamını dinleyemedim. Sonraları kızıma zaman zaman anlatmasını telkin ettiğimde bana çok utandığını, kendisini kötü hissettiğini ve anlatmak istemediğini söyledi.”

Anne, hemen karakola gidip şikâyetçi oldu. Savcılık, İ.U’nun psikolog eşliğinde ifadesini aldı. İstismar şüphelisi okulun temizlik görevlisi olan memur İ.T. idi. İ.U’nun anlattığına göre, ilkokul dördüncü sınıfın sonundan beri İ.U’yu takip ediyor, ona sürekli yakın olmaya çalışıyordu. İ.U’nun ifadesine göre amacına da ulaşmıştı:

........

© Cumhuriyet