Του Κωστή Ε. Μαυρικάκη

Έχοντας παρέλθει τρεισήμισι και πλέον αιώνες από την κατάκτηση της Κρήτης από τους Οθωμανούς, η κοινωνία και οι πολιτικοί θεσμοί της, ίσως να μην έχουν αποκτήσει ακόμη την ωριμότητα για να αποδεχθούν να αναρτηθούν τα πορτραίτα του Πάπα Κλήμη Θ΄ και του Φραγκίσκου Μοροζίνι πλάι σε εκείνα του Ελ Γκρέκο, του Καζαντζάκη και του Βενιζέλου, μέσα στις αίθουσες των δημοσίων κτιρίων του νησιού. Η ιστορική δικαίωση αργεί να τελεσιδικίσει, όταν δεσπόζει είτε η άγνοια, είτε η συνειδητή απόκρυψη και διαστρέβλωση των γεγονότων. Μέχρι που μεστωμένη και ώριμη πια, βρίσκει την πραγματική θέση της στις μελλοντικές γενιές και στο φως της Αλήθειας.

Το κείμενο αυτό, δεν θα γραφόταν αν δεν περνούσε πρόσφατα στην αιωνιότητα «ο Πάπας των φτωχών» Φραγκίσκος, και κυρίως, αν δεν υπήρχαν κάποιες ειλικρινείς φωνές μέσα στους κόλπους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας προεξάρχουσας εκείνης του Οικουμενικού Πατριάρχη και ενός Ιεράρχη της Κρήτης -εκ των φωτεινών εξαιρέσεων της Εκκλησίας της-, που απεκδυόμενοι τον (αν)Ορθόδοξο θρησκευτικό φανατισμό αιώνων και το μίσος κατά του Βατικανού και του Καθολικισμού, μίλησαν ευθαρσώς δημόσια για τον Πάπα Φραγκίσκο «ως πιστό συνοδοιπόρο και γνήσιο φίλο της Ορθοδοξίας που άφησε ένα παράδειγμα ταπεινώσεως και αδελφικής αγάπης».

Πως έχουν όμως τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα ενός άγνωστου Πάπα που πριν από 3,5 αιώνες ήταν ο κορυφαίος πρωταγωνιστής της ευρωπαϊκής διπλωματίας και ανάλωσε τη ζωή του για τη διάσωση της Κρήτης από τον Οθωμανικό κίνδυνο χωρίς όμως να τα καταφέρει;

Η συγκλονιστική ιστορία ενός Ρωμαίου Ποντίφικα που έθεσε ως κορυφαίο στόχο της δίχρονης παποσύνης του την υπεράσπιση της χριστιανοσύνης στην Ευρώπη από τον ισλαμικό κίνδυνο, και μέσα απ’ αυτήν τη σωτηρία του πολιορκούμενου Χάνδακα από τους Οθωμανούς, είναι άγνωστα ιστορικά γεγονότα που συνθέτουν άγνωστες ψηφίδες της θυελλώδους ιστορίας της ύστατης περιόδου του Κρητικού Πολέμου (1667-1669). Η Ιστορία είναι φτιαγμένη εκτός από τη σιωπή των νεκρών και με τη μεγαλοσύνη της δίκαιης κρίσης των ζωντανών που (πρέπει να) κελεύει η ωριμότητα του χρόνου.

Σήμερα, στη συναρπαστική ζωή και κυρίως στην παποσύνη του Τζούλιο Ροσπιλιόζι, εκείνου που πέρασε στην Ιστορία ως Πάπας Κλήμης Θ΄, μόνον το ίδιο το στοιχειωμένο στο χρόνο Βατικανό και το συγκρότημα των θερινών κατοικιών των Ποντιφικών στο Καστέλ Γκαντόλφο στις όχθες της λίμνης Αλμπάνο στα νότια περίχωρα της Ρώμης, το παλιό κάστρο Μισέλ Άγγελο με τα κρημνοπρεπή μπεντένια του στο λιμάνι της Τσιβιτά Βέκια, το άλλοτε επίνειο του ισχυρού παπικού στόλου, οι ίδιες οι οχυρώσεις του δικού μας Χάνδακα, όλα αυτά είναι τα ισχνά νήματα που φυγοδικούν με τη μνήμη και που πιστώνουν το μεγάλο έργο της ζωής του Ποντίφικα αυτού.

Εκείνο της υπεράσπισης της χριστιανοσύνης και του απειλούμενου Χάνδακα. Όλα συνθέτουν μιαν άγνωστη συναρπαστική ιστορία ενός από τους πιο κραταιούς Ρωμαίους Ποντίφικες που συνδέσανε την παποσύνη τους με την καθοριστική ατυχή έκβαση τα δυο τελευταία χρόνια της εικοσιδυάχρονης πολιορκία του ως τελευταίας κτήσης της Βενετίας στη Μεσόγειο.

Άλλωστε, Πάπας εκλέχτηκε την ύστατη καθοριστική περίοδο κορύφωσης του Κρητικού Πολέμου, στις 20 Ιουνίου 1667 μέχρι και το θάνατό του, στις 9 Δεκεμβρίου 1669 λίγες μέρες μετά την πτώση της πόλης.

Σκοπός του παρόντος σημειώματος δεν είναι η συγγραφή μιας θυελλώδους βιογραφίας (πως μπορεί άλλωστε να γίνει μέσα σε λίγες αράδες), αλλά η περίτρανη ιστορική μαρτυρία της προσφοράς του Κλήμη Θ΄ στη σθεναρή........

© Cretalive