1150 odalı sarayın şaşalı girişinin merdivenlerini takım elbiseli, badem bıyıklı, tıknaz adam koşar adım çıkıyordu. Duşakabinoğulları kıyafetine bürünmüş asker, karton bardaktaki çayını yudumlarken onu görüp hazır ola geçti. Hun askeriyle Selçuklu süvarisi cep telefonlarında tiktok videosu izliyordu telaşlı adamı fark etmediler.

Tıknaz adam saraya girdiğinde yardımcısı en az onun kadar heyecanlı adımlarına yetişmeye çalıştı.

“Bakanım hoş geldiniz…”

Adalet Bakanı, bu kibarlığa sinir olacak kadar gergindi. Ters konuştu:

“Niye çağırmış öğrendin mi?”

Bakan yardımcısı mahcup yanıt verdi:

“Yok Bakanım, kimse bilmiyor.”

Adalet Bakanı ve yardımcısı, pahalı mermer kaplı koridorda yürürken onlarca odanın kapısı önünden geçti. Bu odalardakilerin ne iş yaptığını hiç düşünmemişlerdi. Yine düşünmediler. Üç memurun atkı ve kazak ördüğü odanın önünden geçerken sordu Adalet Bakanı:

“Kabine değişikliği mi acaba.”

Terlemiş kelini mendiliyle silen bakan yardımcısı yüzündeki korkuyu gizleyemedi. Ama bakanı rahatlatmak için konuştu:

“Yok Bakanım. Reisimizin çaycısı olan hemşerimle konuştum. ‘Kabine değişikliği yok’ diyor.”

Göbekleri gömleklerinin alt düğmelerini ayırmış iki adam, bitmek bilmeyen, ıssız koridorda nefes nefese sessiz yürüyüp asansöre ulaştı. Mehter marşı ile tırmanan asansörün kapısı ortadan ayrılıp şatafatın zirvesine açıldı.

Adalet Bakanı ve yardımcısının karşısında İletişim Başkanı duruyordu. Kısa boylu, büyük gözlüklü adam sanki sarayın sahibiydi. Onu her gören askerde bölük komutanının postacı olan erin fiyakasını hatırlardı.

İletişim Başkanı, Adalet Bakanı’na yarım ağız “Hoş geldiniz” diyerek haddini bildirdi. Adalet Bakanı sesinin en kibar tonuyla “Tişikkürler” dediğinde yardımcısı bile yadırgadı.

Uzun, gösterişli koridorun sonunda Reis’in makamının devasa ahşap işlemeli kapısı görünüyordu. Sekiz Cumhurbaşkanı danışmanı, üç Cumhurbaşkanı özel kalemi, bir Cumhurbaşkanı Yardımcısı,........

© Birgün