Bu satırlar yazılırken Maltepe Meydanı yüzbinleri kucaklamaya hazırlanıyordu. Neden yüzbinler diyorsam, milyon görüyorum bir gün önceden bakarken!

Henüz dünyanın kıskanmadığı yoksul zamanlarında memleketin, öyle güzel okullarda okuduk ki, parasız ve yatılı, Ağla Sevgili Memleket ders kitaplarımızdandı.

Ortaokul çocuklarıydık; Güney Afrika diye bir ülke olduğunu, beyazların siyahlara zulmettiğini ama her beyazın kötü olmadığını, zor zamanlarda risk alarak siyahlara yardım eden, adalet arayışlarına katılan ve dayanışma gösterenler de olduğunu o romandan öğrendik.

Büyüdük, 1970’lerin sonlarında üniversitelerde, sokaklarda özgürlük-bağımsızlık sloganları atıyorduk. Daha ortaokuldayken kanımızın ısındığı siyah kardeşlerimiz de Soweto’da ayaklanmıştı.

16 Haziran 1976’da başlayan barışçıl protestoları öyle şiddetle karşılandı ki! Polis ateşiyle öldürülen onlarca öğrenci arasında 12 yaşındaki Hector Pieterson da vardı. Bizim Ağla Sevgili Memleket’i okuduğumuz yaşta öldü Hektor. Biraz daha büyük bir çocuğun kollarında taşındığı ikonik fotoğrafı sembol oldu.

O ayaklanma, karşısına çıkan vahşete karşın, on yıllardır ağlayan sevgili memleketlerinin gözyaşını silen........

© Birgün