Toroslardan gelen serin hava dalgalarıyla içimizin ürperdiği değişik bir haftayı daha geride bıraktık ama çok sevinmeyin bir hafta biter bin hafta başlar güzel ülkemizde. Eğer orman yangınlarından, hukuk dışı tutuklamalardan, öğrencilere ya da toptan herhangi bir şeyi protesto edenlere karşı uygulanan muhteşem muameleler, hasta insanları kasıtlı olarak çok kötü şartlarda daha da hasta etmeler, çocukları öldüren çocuklar, kimsenin suçlu olmadığı yangınlar, aniden terörsüzleşen ama içeriği belli olmayan açılımlar ve çeşitli saçılımlar, ülkenin taşına toprağına düşmanlık edercesine çıkarılan maden yasaları, sökülen zeytin ağaçları falan filan derken ülkenin her günü bin gün gibi sıkıntı ve elem içinde geçiyor.

İnsan bazen “İyi ki bugün de hayattayım” diye sevinecek noktaya geliyor, tam o sırada bizden daha feci durumda olan, hala su problemi çeken depremzedelere üzülmeye, çaresizlikleriyle çaresiz bir biçimde göz göze gelebiliyor. Daha da fenası, hemen her gün gemicik gemicik dondan, çimentoya, çelikten, artık bizden ne isterlerse vermeye kadar her şeyin ticaretini yaptığımız İsrail’in açlıktan öldürdüğü bebekler, yaşlılar, gençler, hayatını kaybeden tüm dünya için paradan ve menfaatten daha önemsiz insanlar. Bu arada sağda solda soran olursa İsrail’e en büyük atarı biz yapıyoruz ama nedense kendileriyle ticareti bir türlü de yasaklayamıyoruz. Sonuçta bir varil petrol, kaç ortadoğulu eder?

2024’e uzanalım. Şırnak Uludere’de JİTEM amblemli ve ‘Sadece ölüler görür’ yazılı........

© Birgün