Ünlü Rus besteci Pyotr İlyiç Çaykovski, 1877’de kardeşi Modest’e yazdığı bir mektupta, “Antonina’ya karşı tek bir sevgi kırıntısı dahi hissetmiyorum. Onun sesi, gülüşü, bana eziyet gibi geliyor. Onunla birlikte olmak bana dayanılmaz acı veriyor.” diyordu.

Antonina o yıl evlendiği genç karısıdır ve zaten sinirleri bozuk olan Çaykovski çok mutsuzdur. Genç bir müzik öğrencisi olan Antonina Miliukova, dehasına hayran olduğu ve aşkla sevdiği, yaşça kendisinden büyük besteciyi evliliğe ikna etmiş ama aslında hem kendisini hem de kocasını kapkaranlık bir zindana kapatmıştır. “Hayatımda hiçbir kadına ilgi duymadım.” diyen eşcinsel Çaykovski, hukuk eğitiminin ardından kendini tümüyle müziğe vermiş, “Müzik, geçinmenin en berbat yolu!” diye düşünmesine ve içinde bulunduğu finansal zorluklara rağmen, notalardan oluşan dünyasında bir düzen tutturmuştur ama toplumsal ve ailesel baskılar sonucu kabul ettiği evlilikle kendisini tam bir çıkmazın içinde bulmuştur. Müzikten başka hiçbir şeye, hiç kimseye ihtiyacı yoktur ve karısının varlığı çok kısa süre içinde ona cehennem azabı vermeye başlamıştır.

Rus yönetmen Kirill Serebrennikov, eğer Çaykovski evlilik isteğini geri........

© Aydınlık