26 Ocak 1939 tarihinde kabul edilen 3573 Sayılı Zeytinciliğin Islahı ve Yabanilerinin Aşılattırılması Hakkında Kanun’un kapsamı, 9 Temmuz 1956 tarih ve 6777 Sayılı Kanun’la sakız ve nevileriyle, antepfıstığı ve harnuplukları (keçi boynuzu) da içerecek şekilde genişletilmiştir. 3669, 4086, 5728 sayılı kanunlarla zeytinlik alanların genişletilmesi ve korunmasıyla ilgili olumlu düzenlemeler yapılmıştır.

2 Kasım 2002’de tek başına iktidara gelen Adalet ve Kalkınma Partisi hükûmetleri, 2003 yılından başlayarak zeytinlik alanların imara, sanayiye, turizme ve madenciliğe açılması için tam 10 kez girişimlerde bulundu. Kamuoyu baskısı, milletvekillerinin sağduyulu hareket etmesi ve yargı kararlarıyla bunların hepsi akim kalmıştır. (Bkz.1)

Bu girişimler yasa ve yönetmelik değişiklikleri şeklinde olmuştur. Önceleri değişiklik önerileri Bakanlar Kurulu kararıyla yapılmaktaydı. Hükûmetteki 15-20 bakanın hepsinin imzalaması gereken bu kararnamelerin akıl süzgecinden geçmesi mümkündü. Anayasa değişikliği sonrasında sadece Cumhurbaşkanı imzasıyla kararname yayınlanabilir hale geldi.

Bakanlar, milletvekili olmadığı için siyasi bir sorumluluk ve seçilme endişesi taşımıyorlar. Üstlenmiş olduğu bakanlıkla ilgili eğitim görmüş olmaları da gerekmiyor. Hükûmet programı, güven oylaması ve gensoru mekanizmaları da yok. Artık hükûmetler TBMM’nin denetiminde değil. Bakanlar bir siyasi programı yürütmek üzere ortak çalışma yapmıyorlar. Sağlık ve turizm gibi alanlarda özel........

© Aydınlık